Tempels, tempels en tempels

Hallo,

We hebben een relaxdag, dus weer eens mooi tijd om jullie te updaten over onze avonturen. De vorige keer moest ik stoppen omdat de bus kwam..althans dat dacht het hotelpersoneel, maar die was niet voor ons. Die van ons kwam drie kwartier later (een kwartier na de oorspronkelijke vertrektijd die 8.30 uur was) en dat was de pick-up bus die ons bracht naar de plek waar de grote bus zou komen. Die uiteindelijk anderhalf uur na afgesproken tijdstip vertrok en het verhaal erachter was, ze hadden ons verzet naar de volgende bus (9.30 uur) omdat de airco kapot was...oh das wel lief (al weten we ondertussen beter en zal het echte verhaal waarschijnlijk zijn dat zowel onze bus als de bus daarna niet vol zat en dus maar samengevoegd hebben, zonder dit door te geven). Gelukkig hebben we inmiddels zeeen van geduld. Het grappige is dat we oorspronkelijk de bus van 9.30 uur wilden hebben, maar die zat vol (snappen jullie het nog :) ). We zijn inmiddels in Siem Reap waar we de laatste 2 dagen tempels, tempels en tempels hebben gezien. Maar om nog enigszins volgorde in het verhaal te houden, ga ik even terug naar Phnom Penh en de killing fields, waarna weer even terug in de tijd te gaan en nog iets te vertellen over onze Mekong Delta tour.

Ik was geeindigd bij de baby's, wat voor de zwangeren onder jullie (en sinds kort weten we dat we er weer iemand bij hebben waar we blij verrast mee zijn (meer info volgt tzt)) zal dit zeer confronterend zijn en ik vermoed voor anderen ook. Je gelooft bijna niet dat er mensen zijn die dat soort dingen doen. Het is dan ook moeilijk voor te stellen wat zich daar allemaal heeft afgespeeld. Al met al was hetgene wat we over de Khmer Rouge hebben gezien zeer indrukwekkend. Als je de mensen op straat ziet van onze leeftijd en ouder dan weet je gewoon dat ze die tijd hebben meegemaakt en dat ze daar nog steeds mee leven.

Verder hebben we in Phnom Penh nog een poging gedaan om het Royal Palace te bezoeken, maar dat ging niet. Ik had een topje aan en een sarong erover heen, maar dat was niet voldoende. Je kon een t-shirt kopen en dan kan je alsnog naar binnen. Nou nee dank je. Achteraf hoorden we van iemand dat het voor lokalen geen probleem is zo naar binnen te gaan. Bijna elke avond hebben we met andere reizigers het avondeten genuttigd. En zo leer je veel over andere landen en hun gebruiken en gewoontes. Wat dat betreft is deze reis ook historisch en maatschappelijk verantwoord. Zo weten we dat je in Noorwegen als vrouw een jaar verlof krijgt na de bevalling (en de discussie is nu of dat niet te kort is, want de kinderen kunnen als ze 1 zijn nog niet duidelijk maken wat ze willen bij de kinderopvang...hmm ok) en dat je in Duitsland eerst een jaar apart moet wonen voordat je mag scheiden (ook al ben je maar een paar maanden getrouwd) en dat de bijdrage voor de kerk van je salaris wordt ingehouden. Dit maakt reizen ook erg leuk en interessant.

Op 2 januari zijn we dus naar Siem Reap gegaan waar het allemaal draait om Angkor Wat. En pap we hebben gewoon de tuktuk genomen om de tempels te bezoeken, want het is zo immens groot en warm dat we ons datzelf niet aan wilden doen. Het moet wel beetje vakantie blijven :). Voordat we de volgende dag onze reis door het Khmer verleden zouden beginnen, zijn we eerst van guesthouse veranderd, want geen handdoeken, geen toiletpapier (bij navrag wel), slecht werkend internet, niet werkend wifi, sneeuw op de tv, kakkerlak, spin (geen kleintje) en als ochtendverrassing no hot shower vonden we het wel welletjes. Onze de-dag-ervoor-geregelde-tuktukdriver genaamd Tjoo (omgedoopt in Troy) heeft ons heel lief ergens anders heen gebracht waar we goed zitten. Om 9 uur konden we op pad en begonnen we maar bij de tempels der tempels: Angkor Wat. Ik zal jullie niet vermoeien met alle ins en outs van de (even uit mijn hofd) 12 tempels die we die dag hebben gezien, maar het was erg impressive. Angkor Wat is de grootste met een grote binnenplaats. Als je kijkt naar al die grote stenen die daar naar toegebracht zijn (de tempel is tussen 1113-1145 gebouwd) en dan al die afbeeldingen die erin gehakt zijn, dat is monnikenwerk geweest. De tempel beslaat een oppervlakte van 1km2. Hier hebben we zo'n anderhalf uur doorgebracht waarna we door Troy naar de volgende tempel zijn gebracht. En dat hebben we tot vier uur volgehouden en geen enkele tempel was hetzelfde en we hebben genoten. Met een omschrijving van elke tempel hebben we al het moois aanschouwd in de verzengende hitte waarbij we af en toe heel smalle, steile trappen omhoog moesten. 's Avonds hebben we heerlijk op de markt gegeten samen met onze Duitse vriend (na ruim een week samen eten kan je dat bijna wel zo zeggen) Frank. Hij is 35, heeft alles opgezegd en is lekker aan het reizen totdat het budget op is. De volgende dag zijn we met z'n drien op pad geweest. Een zonsopkomst blijkt erg mooi te zijn, dus dat wilden we niet missen. Het betekende wel om 4 uur op en om half vijf met Troy op weg naar zonsopkomst. Heel spectaculair vonden we het niet a. was het ongelooflijk druk met toeristen en b. had ik mooie kleuren verwacht die waarschijnlijk door bewolking niet zichtbaar waren. Maar alsnog een mooie ervaring. Die dag zijn we weer tempels, tempels en tempels gaan bekijken en hebben we dit afgewisseld met een landmine museum. Dat was ook weer confronteren. Gedurende de oorlogen zijn er miljoenen landmijnen en bommen gevallen in Cambodia. Vandaag de dag worden er nog 400 mensen getroffen hierdoor. Dit is gelukkig al minder wat enkele jaren geleden waren dat er nog 2500. Een kindsoldaat uit de Khmer Rouge tijd is na het einde van de oorlog begonnen met het opruimen van deze mijnen. Inmiddels is er een team van 25 deminers die op verzoek landmijnen opruimen. Daarnaast zijn er zo'n 30 kinderen die ze voorzien van educatie, onderdak, voedsel en uiteindelijk dus een toekomst. Vaak zijn dit slachtoffers van landmijnen of hun ouders zijn dat. Een amerikaan die helpt met financiele ondersteuning woont daar en heeft ons een en ander verteld over het werk wat ze doen en de kinderen die daar wonen of hebben gewoond. Erg goed te zien dat dit soort instanties bestaan. Vanwege dit goede werk en de betrouwbaarheid van wat we zagen en hoorden, hebben we een kleine donatie gedaan.

Nog even terug naar vorig jaar en een korte inkijk in de Mekong Delta tour en Ho Chi Minh City (Saigon). Als eerste wilden we HCMC overslaan omdat we niet zo van de grote stad houden, maar we hadden geen keus om dat vandaar uit alle andere tours en bussen gaan. Uiteindelijk waren we blij verrast door deze grote stad en hebben we de dag dat we er waren erg genoten. De ochtend begon iets minder want na de sleepersbus (voor de derde keer werden we achterin gedumpt, grrrr) gingen we op zoek naar een guesthouse. We dachten er een gevonden te hebben, maar deze man verstond amper engels en begreep niet toen we vroegen of we onze paspoorts terug konden hebben eind van de dag. Hij werd beetje boos en gebaarde dat we weg moesten gaan. Dat vonden we geen probleem, want zo wilden we hier niet blijven. Die dag hebben we de stad lopend verkend en verschillende plaatsen bezocht: Ho Chi Minh City Museum met info over Ho Chi Minh zelf (de uiteindelijke bevrijder van Vietnam) en het Independence Palace. Erg leerzaam. Al heb ik nog steeds wel moeite om de precieze geschiedenis van Vietnam te begrijpen. Wat ik wel onthouden heb is dat op 30 april 1975 Vietnam was bevrijd (twee weken daarvoor was de oorlog van de Khmer Rouge begonnen).

We wilden graag de Mekong Delta zien en gezien de tijd en de kosten hebben we gekozen voor een driedaagse tour. De eerste dag hebben een coconut candy factory gezien (en lekker dat die snoepjes zijn, Sam had zich binnen een uur misselijk gegeten haha), vervolgens lopend naar het restaurant waar we eerst nog beetje rondgefietst hebben. Een smal paadje waarlangs de mensen woonden en bananen- en koksnootbomen in overvloed. Na de lunch nog een lokale muziek beluisterd (vreselijk gejengel vonden we het), heerlijk fruit gegeten, honing geproefd, slang vastgehouden (Sam die wist niet wat 'ie zag, want voor hij door had wat er gebeurde, lag de slang al om mijn nek :) ). 's Avonds met de anderen op de markt gegeten; de frog, rat en bird die op de kaart stonden, hebben we maar overgeslagen. Volgende dag hup boot in, markt met dode slang gezien, floating market met kinderen die bananen en frisdrank probeerde te verkopen, een noodle factory, tropical fruit boomgaard en op de weg naar eindbestemming een crocodile farm met duizenden krokodillen van klein naar groot. De volgende dag stond er niet veel op het programma en zijn we (net als de vorige dag trouwens) om zeven uur vertrokken richting Cambodia. Een zeven uur durende bootrit, die erg mooi was, bracht ons uiteindelijk in Cambodia. Waar ik, zoals inmiddels standaard wordt, binnen 1 minuut gevonden was door het plaatselijke muggenteam, grrrrr.

liefs

p.s. bedankt voor alle lieve nieuwjaar groeten

Frank: haha we horen wel of je een goede deal hebt kunnen afsluiten. Over jouw percentage hebben we het nog wel, inmiddels zijn we masters in onderhandelen geworden, dus ....:)

Josanne: oeh het aantal foto's, eerlijk gezegd geen idee. Misschien wil ik het ook niet weten, want uiteindelijk willen we toch ook een fotoboek (doet die uitgever dat ook niet??? haha)

tante Wil: lief dat jullie een Thaise balloon voor ons hebben opgelaten. We voelen ons erg vereerd.

Maaike: haha nee hoor geen bruiloft of andere dingen in aantocht of in de planning.

Mireille: ik stuur wat zonnestralen van hier mee met dit bericht. Hier kunnen we wel met wat minder :)

Mirthe: voor jou wordt het nu ook aftellen denk ik.