Takamatsu

7 november 2010 - Takamatsu, Japan

Hello,

Afgelopen twee dagen lekker weekend gehouden, dus rustig aan gedaan.

Gisteren zijn we met de trein (1 uur) naar Tokohira gegaan. Hier was een wandeling naar een beroemde Shrine (tempel) ter ere van zeevaarders ;). Het is een van de grootste attracties op dit eiland, dus wij daar heen. Het zou een hele klim worden want de tocht bestaat uit 1386 treden er naar toe. Voor de klim nog wat Japanse lekkernij genuttigd, drie roze zachte platte bolletjes aan een stokje met ik geloof zoete soy sauce erop. Nou hmmmmm dat was lekker...not.

Helemaal klaar voor de tocht, m'n meegebrachte wandelstok in gereedheid gebracht en off we go. Onderweg kwamen we enkele maritiem gerelateerde items tegen; een anker en grote schroef. Aangezien alles in Japanse tekens was, hadden we geen idee hoe ver we waren en liepen we maar door. Tot we er ineens waren....zo zwaar was het niet die 1386 treden. Wel een mooi uitzicht over de vallei. Bovenaan lag er ook een boot gebruikt voor een solotocht van Ecuador naar Tokyo. Daarbij hing een schilderij waar al meerdere mensen hun visitekaartje hadden achtergelaten. Daar kon Sam natuurlijk niet bij achterblijven en heeft hij zijn eigen kaartje er ook bij gehangen. Een memorabel moment, vanaf nu zal hij beschermd worden tijdens zijn tochten op zee hahaha.

Op de terugweg nog bij de supermarkt Sushi gehaald voor avondeten. Wat zijn die Japanners toch weer efficient. Niks eten koken, gewoon kant en klaar en vers uit de supermarkt. Zelf de kassieres hoeven niet meer na te denken want de kassa geeft automatisch het wisselgeld terug. Ik heb het volgens mij al eerder gezegd, maar elke dag zien we weer iets handigs. Een druk kruispunt oversteken, nee hoor gewoon een voetgangerskruispunt onder de weg door. Weten hoe lang je voor een stoplicht staat? Het aantal blokjes geeft het aan. Weten hoe lang het duurt voordat je koffie klaar is uit de automaat, het aftellen begint. Het staat hier stijf van dat soort dingen. Verder zijn Japanners erg, heel erg vriendelijk en respectvol. Niks bumperkleven, gewoon netjes afstand bewaren. Geen getoeter, maar rustig even wachten. Niks nog even snel er tussendoor of door rood, gewoon  wachten tot je mag. Daar kunnen we nog veel van leren. Criminaliteit is hier ook heel laag en je hoeft niet bang te zijn voor zakkenrollers. Ze komen eerder achter je aan om het terug te geven. Dat zal wel wennen worden als we straks in Zuid Oost Azie zijn.

Vandaag zijn we vroeg op gestaan om naar het eiland Shodoshima te gaan. In de lonely planet werd aangegeven dat je fietsend het eiland rond kan. Dus zo hollands als we zijn, fietsen gehuurd en hop trappen maar. Na een lange flauwe heuvel kwamen we bij een dorpje uit. Helaas hadden we geen goede kaart, dus even vragen of we goed zaten. Dat zaten we al werd de weg er niet minder steil op. Dus wij op de kinderfietsen (helaas zijn ze hier niet berekend om mensen langer dan 1.60m) verder. Al heel snel hadden we door dat dit toch mission impossible werd en zijn we lekker heuvelafwaarts terug gegaan. Eerst nog wat beroemde lokale noodles (van een halve cm dik) genuttigd en toen met de ferry terug. Weer even eten halen bij de supermarket en nog een park opgezocht, maar die was helaas dicht.

Morgen gaan we naar Matsuyama waar we hopelijk 's middags in een 100 jaar oude onsen (hot spring) kunnen springen. In Japan zijn er ongeveer 3000 onsen. Zowieso is badderen een onderdeel van de Japanse cultuur. Zo hebben wij ook in onze kleine badkamer een mini bad zitten. Ideaal voor het wassen van kleren. Leuk ook om te vermelden is dat naar de wc gaan ook een halve ceremonie is. De eerste keer dat Sam een wc binnen ging, schrok hij zich wild en ging op zoek naar de persoon van wie die slippers waren die er stonden. Bleek toch dat dit een Japans gebruik is en je eigen slippers (die je dus bij binnenkomst aan moet doen), moet verwisselen voor toilet slippers (staat er soms ook op). Vervolgens ga je zitten en worden de billetjes lekker warm door de brilverwarming en kan je on top of all ook nog een omgekeerde douche krijgen. Een heel bijzondere ervaring al zeg ik het zelf.

De hostels voor ons verdere verblijf in Japan zijn ook geregeld. Na Matsuyama gaan we naar Hiroshima en vrijdag gaan we naar Kyoto voor drie dagen. Dan is het al weer tijd om Japan te verlaten want volgende week dinsdag vliegen we naar Bangkok.

PS We maken ook fotos hoor alleen we snappen echt geen bal van al die tekens, dit geldt dus ook voor de computer waar ik nu achter zit.

Groetjes

Foto’s

5 Reacties

  1. Erik Deb en Fleurtje:
    7 november 2010
    Wat een luxe op de wc zeg hihi! en die slippers is dat dan voor de hygiene dat je ze moet verwisselen, dan is het dus wel erg schoon denk ik?
    En is de sushi wel te eten, of eten je nu hele dagen dingen die je niet lekker vinden, en wat drinken ze daar zoal? foto's die zien we vast nog wel! Fijne zondag verder en tot gauw weer! Liefs en groetjes Erik Deb en Fleurtje
  2. peter:
    7 november 2010
    Nu ik jullie verslagen lees,vind ik het steeds interessanter worden om ook eens een keer naar Japan te gaan. Wat een keet. Ik heb regelmatig moeten lachen om jullie ervaringen. Heel leuk beschreven.
    Nu even iets anders. Hadden jullie er 's nachts ook wel eens last van dat Pierre zijn nagels sloeg in tenen die vanonder het dekbed staken? Nou, ik wel.

    Een goeeie reis verder en de groetjes van Danie, een beetje Pierre en mij.
  3. Janny en Huub:
    7 november 2010
    HALLO FRANNE EN SAM. LEUK OM JULLIE REIS VERSLAG TE LEZEN.
    Ik zal ze uitprinten voor omma.

    Groetjes uit zwolle
  4. joke:
    7 november 2010
    Hai jullie,
    Het is duidelijk zondag in Nederland (7 november). Geweldig leuk verslag. Misschien heb ik iets gemist maar hoe zijn de mensen, de japanners dus? Japan heeft mijn nooit getrokken maar jullie kunnen dat veranderen.
    Heel veel plezier. Groeten Joke
  5. Mireille:
    7 november 2010
    Heeey, wat leuk zeg om te lezen wat jullie allemaal al hebben meegemaakt. Ik had niet verwacht al zoveel te kunnen lezen ;)

    Heel veel plezier nog daar en ik ben benieuwd wat nog gaat komen!

    Kus Mireille