Nara en Takamatsu

Hallo,

Nara hebben we vandaag verlaten en we zijn aangekomen in Takamatsu. Ik zal proberen de afgelopen dagen zo goed mogelijk over te brengen.

De reis naar Nara was een klein avontuurtje op zich. Als eerste naar het grote metro station vanwaar we dachten de trein naar Kyoto te pakken, maar na wat zoekwerk kwamen we erachter dat we eerst naar een ander station moesten. Ook daar was het navragen en met wat handen en voetenwerk het goede perron gevonden. Het meest lastige van het Japans is dat het tekens zijn die we niet kennen. Bij andere talen kan je het tenminste uitspreken en opzoeken. Dat lukt hier gewoon echt niet. Gelukkig zijn veel borden ook in `gewone` taal. Op het perron aangekomen zagen we onze high speed bullettrain. Hier hadden we al een beetje op gehoopt. Dit is de snelste trein in Japan, misschien wel de wereld. Hij gaat 300 km/u en geloof me dat voel je in je maag. Het was een aparte beleving een treinreis in Japan. De conducteurs groeten (althans dat vermoeden we) als ze de coupe binnenkomen. Soms doen ze een controle en soms lopen ze langs en dan lopen ze de coupe niet gewoon uit, maar draaien eerst om, kijken de coupe in en zeggen nog iets. Ik kan me nog niet voorstellen dat zoiets in Nederland gebeurt.

Na drie uur waren we in Nara. We hadden geen accomodatie geboekt, dus op naar de tourist info. Hier aangekomen, hoorde we dat het een feestdag was en veel zat vol.....duimen maar. Gelukkig konden we in een Guesthouse terecht. In goed Engels werd ons het een en ander uitgelegd. Het was inmiddelsa tegen etenstijd. We zijn terecht gekomen in een klein tentje met gelukkig een engelse kaart, maar dan nog heb je bij veel gerechten nog geen idee wat je krijgt. Dus maar bestellen op goed geluk. Zoals we nu hebben gezien, bestel je meerdere gerechten...Japanse Tapas. Sam had onder andere een Japanse kroket en ik iets dat op andijviestampot leek. Wat zo fijn is aan het eten hier is dat het lichtverteerbaar is, erg vers en weinig vet. Voor mij een godsgeschenk. Al hebben ze wel andere smaken, veel bittere smaken.

Volgende dag zijn we de buurt gaan verkennen en hebben we de grootste Buddha ter wereld gezien. En believe me, his is big. Het was een soort park waar tamme herten rondliepen die je ook koekjes kon geven. Uiteraard moest ik dat even proberen. Voordat ik het wist had ik drie van die beesten om me heen, waarvan 1 aan mijn jas stond te trekken, de 2de z`n gewei aan mijn broek stond op te poetsen en de 3de had zijn snuit in de koekjes gestoken. Ik was blij toen ze op waren. Na deze wandeling waren we toe aan ontspanning en hebben we een badhuis opgezocht. Zeker oudere mensen hier hebben geen bad en gaan hier naar toe voor de dagelijkse schoonmaak. Uiteraard geen Engels en geen normale woorden. tja wat zou het teken zijn voor man en vrouw????? Even een piek en goedgegokt. De kleren uit en maar beetje kijken wat die andere vrouwen doen en maar gewoon na doen. Na een kwartiertje in een super heet bad, hadden we het wel weer gezien. `s Avonds nog bij een chinees gegeten en weer vroeg onder de wol. De matrassen waren jammergenoeg niet heel dik, dus heeft Sam zijn matje uitgerold, opgeblaast en in zijn bed gelegd. Elke draai hoorde je, maar hij heeft eindelijk een goede nacht gehad.

Volgende dag vroeg uit de veren (8 uur) en weer op weg. Dit keer naar het eiland Shikoku en het plaatsje Takamatsu. De bullettrain is niet heel goedkoop en we moeten toch een beetje op de kleintjes letten, dus met de local trein. De treinreis duurde totaal 6 uur en we zijn vier keer overgestapt. We hebben wel wat meer van het landschap kunnen zien. Tegen mijn verwachtingen in is Japan erg volgebouwd. Overal gebouwen, hoge gebouwen. De meeste mensen wonen volgens mij ook in een appartement. Verder is Japan een duur land. Tot nu toe hebben we voor ongeveer 25 euro p.p.p.n. kunnen slapen, maar dat is nu niet gelukt en zitten we op 37,50. De treinreis van Tokyo naar Kyoto was bijvoorbeeld 132 euro.

Zojuist hebben we onze eerste Sushi gegeten. Haha was ook weer een beleving op zich. Gelukkig sprak 1 van de 2 mannen een heel klein beetje Engels (hij was er voor gezakt op school) en konden we sushi bestellen. Sam die kwam bijna niet door een stuk inktvis heen en ik moest even slikken toen er vloeistof kwam uit de zalmeitjes die ik kapot beet.

Al met al hebben we in een week tijd al een hoop beleeft. Japan is een bijzonder land. Het zijn zeer vriendelijke mensen die naar je toe komen om dingen uit te leggen en die vanalles proberen om met je te communiceren.  Kinderen vinden het leuk om hello te roepen en te vragen waar je vandaan komt; we zijn nog niet heel bekend hier :). De auto`s zoemen hier in plaats van ronken (waardoor je soms schrikt van een auto die langskomt) en ze zijn gewoon heel praktisch met van alles en nog wat. Bijvoorbeeld de rugleuning van de stoelen in de trein kan je verplaatsen naar de andere kant: zo kan je dus altijd vooruitrijden, geweldig. Je blijft je hier verbazen en afvragen waarom wij dat nog niet hebben (bedacht).

Tot mails en bedankt voor de lieve berichtjes.