Foto's!!!!!!!!!!!!!!

Hallo familie en vrienden,

Na een dagje Japans oefenen de stoute schoenen aangetrokken, de camera aangekoppeld en voila pictures. Haha nee hoor spreek nog geen Japans, gewoon hopen dat pc's in Japan dezelfde structuur aanhouden als in Nederland. En ja wel hoor, het is gelukt. Ik vind het leuk om jullie nu ook wat beeld bij de tekst te kunnen tonen. Het is maar een kleine selectie van de ik schat 600 foto's die we hebben. Helaas duurt het uploaden even en blijkt dat het formaat van sommige foto's te groot zijn om uberhaupt te kunnen tonen (dus straks even wat aanpassen op de camera dat in het vervolg wel alle foto's te uploaden zijn).

Het lezen van jullie reacties op onze blogs is altijd weer leuk. Ik zal proberen ook wat in te gaan op vragen die er gesteld worden; eten, drinken, mensen, katten die in tenen hangen :) Peter ben blij te lezen dat Pierre zich lekker thuis voelt bij jullie, want het is een bekend fenomeen. Hij wil zich wel eens in de nachtelijke uurtjes richten op bewegende voeten en tenen (en heel af en toe een knie, maar daar zit vaak een dekbed tussen en als dat dik genoeg is merk je er niks van). Gewoon voor het slapen gaan voeten in de dekens :)

Japanners zijn zeer vriendelijke mensen die je vaak te hulp komen en geduld hebben met dingen uitleggen. Jammer is dat de meesten geen Engels spreken en je dus een heel verhaal krijgt in het Japans. Ook als je ergens wat afrekent, blijven ze dingen zeggen en het is me een raadsel wat je verder dan 'hallo' en de prijs nog meer kan zeggen, maar blijkbaar voor hen geen probleem. Gewoon blijven knikken, want dat doen ze hier veel. Het is ook dat als je ze iets te lang aankijkt ze een korte hoofdknik maken. Dit had ik in het begin niet zo door, dus ik lekker rond me heen kijken en vriendelijk terug knikken. Tot we lazen dat Japanners eigenlijk weinig oogcontact met elkaar zoeken en altijd een soort afstand houden. Hmmm niet te veel aankijken dan maar. Ook aanraken is niet heel gebruikelijk hier. Verder zijn het mensen die van harmonie houden en conflicten uit de weg gaan. Niet het individu, maar het groepsgevoel zowel werk als prive prefeleert. Werk is ook erg belangrijk. Sam las gisteren dat als ze op vakantie gaan (zoveel dagen hebben ze niet) ze een kaartje sturen naar collega's met een bedankje dat zij wat harder moeten werken. En als ze terug zijn, wordt er ook een souvenier aan collega's gegeven. Zie je het in Nederland al gebeuren?

Wat betreft kleding zijn ze erg hip. Zeker de jeugd ziet er trendy uit. Haha bij de vrouwen zijn hotpants/korte rokjes en hoge hakken (het liefst met veel bont) in. Dit ter vermaak van Sam die dit onderdeel van hun cultuur goed in zich wil opnemen :). Je ziet hier echte poppetjes lopen, ongelooflijk. Perfectie is hier ook wel belangrijk. Dat geldt voor veel dingen. De straten zijn schoon, echt schoon. Elk blaadje wordt weggehaald. Vandaag zagen we zelf een aantal mensen onkruid wegknippen dat tussen de stenen van een kasteelmuur groeide. Ook zijn er vaak veel mensen voor weinig werk. Als er op een steiger gewerkt wordt, staan er zo'n drie mensen omheen. Tja waarom, om ervoor te zorgen dat er toch maar echt niemand tegenaan loopt? Onze theorie is dat er gewoon heel veel mensen zijn waar ook werk voor moet zijn. Het werkloosheidpercentage is hier super laag en je snapt nu wel waarom.

Sam en ik hadden al uitgerekend dat er veel mensen op een m2 wonen. Daar bovenop las ik dat maar een kwart van het land bewoonbaar is; de rest is berg. Ik kan nog lappen tekst volschrijven over dit bijzondere land. Ik ben benieuwd of we ons in de volgende landen ook zo gaan verbazen. Het land is mooi door zijn cultuur, mensen, voedsel en eigenaardigheden. Wat we missen, is de natuur. Het is niet dat je hier heel veel mooie plekken tegenkomt en dat je grote natuurwandelingen kan maken. Wel kan je hier dagen van winkel naar shopping mall naar winkel gaan. Dat is echt niet te filmen. Vandaag ook, we waren de ene 9 verdieping tellende shoppingmall nog niet uit of we stonden al weer in een overdekte prominade. En duur...het is echt kijken kijken niet kopen. Vandaag liepen we ook op een food department waar ons vanalles en nog wat werd toegeschoven. Het een wat lekkerder dan het ander, maar wat dacht je van een kwarktaart, doorsnede van 15 cm voor 15 euri's; koopje toch, en als warme broodjes over de toonbank hoor alsof ze hier allemaal miljonair zijn :)
Wel krijg ik zo langzamerhand liefde voor het eten hier. Veel rijst, verse vis, groenten en noodles. Jammer is wel dat je veel gewoon echt niet begrijpt. Ook al heb je een (vaak slecht vertaald) Engels menu het blijft toch beetje gissen, omdat ze toch andere bereidingswijzen hebben. Gelukkig hebben de meeste restaurants in hun etalage de gerechten uitgestald met plastic voorbeelden, erg handig. De smaken zijn hier bitterder dan wat wij gewend zijn. Al zijn het ook ongelooflijke zoete kauwen. Oh over zoet gesproken. Vandaag een good all times herinnering beleefd. In de supermarkt kwamen we de Australische TimTam's tegen. Dat zijn koekjes....werkelijk geweldig. Ik geloof dat ik er ongeveer op geleefd heb in die tijd. Sam kende ze ook en al waren ze 4 euro per pak (duurste koekjes ooit)...we hebben het gedaan en wat hebben we genoten daar op die stoep voor de supermarkt. Het eten is dus zeker te doen al heb je tijd nodig om uit te vogelen wat wat is en wat lekker is.

Nog even gisteren en vandaag doornemen, dan zit het er weer op. Ik ben blij dat we zoveel tijd en mogelijkheden hebben om onze avonturen te delen met jullie. Ik denk dat dat in zuid oost azie wel anders wordt, maar we gaan het zien.

Gisteren dus aangekomen in Matsuyama nadat we in Takamatsu nog een van de mooiste tuinen van Japan hadden bezocht. Met een oude tram zijn we naar het hostel gegaan, die op een berg ligt. Wie dat heeft verzonnen...met backpack op een steile helling beklimmen. Na deze reis kunnen we zo het leger in. We hebben een private room in Japanse stijl. Wat betekent twee matrasjes op elkaar en slapen maar. Voor Sam iets te veel van het goede en die heeft zijn matrasje maar weer opgeblazen. Grappig is, is dat de kussens een soort kersenpitten kussens zijn, die wij kennen om in de magnetron te doen en als kruik te gebruiken.

Vandaag hebben we een Shrine bezocht. Een van de 88 die op dit eiland zijn. Daarna een klim naar een kasteel, waar we veel hebben gezien over Japan in the early days. Was erg interessant. Daarna was het over met de cultuur en zijn we het shopping bestaan maar wezen verkennen. In een foodcourt heerlijk visje gegeten (uiteraard geen idee welke en met marinade) en een balletje rijst met wat later bleek hele kleine hele(dus met kop) visjes. Nog even en ik eet sprinkhanen. Het was erg lekker en Sam kreeg van een Japans vrouwtje dat daar ook lekker aan het lunchen was een mandarijn met de tekst 'free' en zijn we Zeeuwen of niet...aanpakken dus. Nee het was heel lief en ze accepteerde geen nee, want toen we ook nog allebei een vochtige tissue kregen, moesten we die aannemen. Verder beetje in bed gelegen, lekker warm, want buiten is het koud en regenachtig. Toen geen zin meer om naar buiten te gaan en gelukkig konden we voor nog geen 3 euro een heerlijke curry krijgen in het hostel.

Volgens mij weer genoeg leesvoer. Morgen gaan we naar Hiroshima met de ferry.

Liefs