Het echte platteland

Hallo,

Terug van weer een nieuw avontuur en geloof me het is er weer een voor in de boeken. Ongelooflijk wat we nu weer meegemaakt hebben.

Onze reis begon in het stadje zelf en al lopend kwamen we steeds meer groepen toeristen tegen uiteraard gevolgd door de minority vrouwen in hun klederdracht. Het nummer I'm from Holland, where the f#uck you from, is ontstaan in dit soort landen. Want de eerste vraag die je krijgt is: Whel you flom? Gevolgd bij how old al you? Eenmaal van de weg af, door de rijstvelden was het een schitterend gezicht. Het is zo mooi hier. Sam bleef foto's nemen. Helaas ging het zachtjes regenen en werden de paden erg modderig en slipperig. De schoenen en onderkant van onze broek is compleet ranzig, maar we zijn gelukkig niet gevallen. Na een lekkere lunch nog twee uurtjes doorgelopen al glibberend tussen de rijstvelden door, waar je dan weer een everzwijn ziet, vervolgens wordt verrast door een buffalo en roze eenden zie rondspartelen. Kinderen verven hier niet op muren, maar gewoon op de dieren :). De groep was klein en naast ons was er nog een Spanjaard en Engelsman. Erg gezellige gasten. En in elk dorpje waar je kwam, kwamen de vrouwen je verwelkomen en probeerde ze je zelfgemaakt tassen, armbanden, sjalen, etc te verkopen. We konden ze redelijk van ons afhouden.

Rond drie uur waren we in de homestay. Eigenlijk was het, volgens ons, gebouwd voor dit doeleinde en leeft er niet echte en familie. Na gezellig gekletst te hebben, het bed gevonden wat er goed uit zag, konden we aan tafel. Heerlijke groenten met kip, tofu, loempia's met vissaus en gebakken kool met uiteraard rijst (na deze vakantie voor ons geen rijst of noodles meer). Oh boy, mee dat ik dit type zie ik vanuit mijn ooghoek een muis lopen. Maar geloof me na de gebeurtenissen vannacht is dat peanuts. Want tijdens het eten gisteravond zag ik vanuit mijn ooghoeken een rat lopen. Pffffffff ik ben zo dol op die beestjes....NOT. Na heel rustig gekeken te hebben waar hij heen ging, Sam geinformeerd. En toen de rest maar ook. Het was even wennen, maar dat hoort er nu eenmaal bij als je het platteland op gaat. Helaas was meneer rat niet alleen en had nog een vriendje bij hem. Ach daar wennen we ook wel aan. Een paar happy waters (lokale drank) en leuke gesprekken was de rat verdwenen.

Het was erg koud, dus Sam en ik op tijd onder de wol. Gezellig naast elkaar. Een paar uur goed geslapen, totdat iemand het nodig vond om 1 uur 's nachts een rondje te gaan rijden op de motor. Wakker en toen begonnen mr Rat en friends een feestje te bouwen. Ik bleef ze horen, dus af en aan slapen. Het enige geluk dat we nog hadden, is dat we een muskietennet rond het bed hadden dat op de grond lag. Rond half vijf was ook Sam wakker en werd het geluid van de ratten zo akelig en voor mijn gevoel dichtbij dat we niet erg lekker meer lagen. Serieus het zweet brak me soms letterlijk uit als ik er weer een hoorde en voor m'n gevoel zo dichtbij. Op een gegeven moment viel ik in slaap en werd gillend wakker omdat ik ze naast me hoorde. Zelf nog een tijdje rechtop in mijn bed gezeten. Ik dacht dat ik gek werd, zo'n angst. Meestal ben ik niet blij als de zon opkomt en me wakker maakt. Maar nu kon ik toch niet wachten. Sam en ik hadden ondertussen besloten dat dit de laatste keer zou zijn. Gekkenwerk! Om zes uur ging onze guide gelukkig voetbal kijken en kwam de zon op, dus konden we nog even slapen.

Na een heerlijk ontbijt met pannenkoeken konden we weer verder. Nog even tandenpoetsen...maar wat zie ik daar? Oh ik werd er misselijk van..een gat in mijn rugzak. En die rugzak lag nog geen meter bij me vandaan op het andere matras. Dus toen ik dacht dat ze dicht bij me waren, waren ze dus ook echt dichtbij. Oh vreselijk. Het heeft even geduurd eer ik dat beeld uit mijn hoofd kon zetten. Waar we niet goed overnagedacht hebben, was dat ik nog koekjes in mijn rugzak had zitten. En die zijn ze gaan zoeken. Brrrrrr.

Na dit alles een mooie wandeling naar nog een dorpje gemaakt. Het blijft heel mooi om tussen die rijstvelden te lopen. In het dorpje kwam er nog een jongetje naar beneden rennen, met zoals Sam zei 'een van mijn vriendjes' hangend aan z'n staart in de hand van het jongetje. Sommige beelden vergeet ik denk ik nooit meer.

We hebben net gedoucht en gaan straks nog eten met de twee mannen van de tour en dan hop de bus in voor twaalf uur richting Hanoi. Ook gezien de verhalen over Hanoi skippen we deze stad en gaan we door naar Cat Ba Island. Hier hopen we lekker in de zon bij te komen van ons avontuur.

greets from rainy Sapa