back from the jungle

Sa bai dee,

We zijn terug en jongens wat een tocht was dat. We zijn blij dat we het mee hebben gemaakt, maar waren gisteren ook super blij toen we weer heerlijk konden douchen en een bed (met zacht matras :) ) hadden. Het lopen was de eerste dag ok. Ik had na mijn Argentinie ervaring eerder dit jaar een uitschuifbare wandelstok in mijn backpack gedaan, waar ik dankbaar gebruik van heb gemaakt tijdens de reis. Helaas kon hij me niet redden tien minuten na de start toen we een klein beekje over moesten steken en ik plons het water in viel. Gelukkig had ik alleen een natte broek en dat was eigenlijk nog best verfrissend. Onze groep bestond uit: een Duitse man, Zwitserse vrouw, twee Belgische (frans sprekend) vriendinnen, en twee Israelische vriendinnen. Het was een leuke en rustige groep. Weer veel kennis opgedaan uit andere landen wat erg leuk is. Zo is het in Israel normaal dat iedereen in het leger dient. Vrouwen 2 jaar en mannen 3 jaar. Daarna hebben ze een tijd (jaar geloof ik) vrij af voordat ze naar de Universiteit gaan.

Bijzonder is dat je soms dingen doet die je anders niet voor mogelijk had gehouden. Onze lunch was hier een goed voorbeeld van. Grote bladeren werden ter plaatse met het (onmisbare) mes afgehakt en voila een tafelkleed. Vervolgens werd hierop het eten gelegd, ja zonder iets eronder hahaha en die mieren maar lekker doorlopen en denken wat is dat voor rare berg. Zo werden er ook bladeren neergelegd om op te zitten. De dag erna was het nog spectaculairder want toen hadden we bladeren als borden, de stelen werden omgetoverd tot eetstokjes en een opscheplepel werd gemaakt van bamboe. Het was erg bijzonder en voordat we het door hadden zaten we heerlijk met onze handen op de grond tussen de mieren onze lunch te eten. We hebben foto's want het was te bizar om mee te maken. Na drie uur lopen, waren we op plaats van overnachten. Hihi hmmm toen zag je iedereen wel even denken van 'tja is dit het echt'. Stel je voor: een kleine openvlakte bedekt met bos, 1 grotere hut gemaakt op palen van vijf bij vijf ofzo daartegenover een kookplaats beschermd door rietenmuren van 2,5 bij 1,5 en een overdekte eetplaats waar niet veel meer van over was en we met beetje hulp nog twee bankjes (balken) hadden waar we op konden zitten. En daar tussen en omheen was nog een paar meter bewegingsruimte. Nadat iedereen had geaccepteerd dat dit het was en we hadden gehoord dat er WEL matrassen waren, hebben we de tijd kletsend doorgebracht. Om half zes konden we aan tafel. Althans dat betekende de grote hut in, bladeren op de grond, eten erop, schaaltje met rijst en lepel en eten. Wat kaarsen zorgde voor wat licht want het werd al donker. Na een heerlijke maaltijd, heeft een ieder nog het eigen volkslied gezongen, ja ook Sam en ik uit volle borst het Wilhelmus :) Dat was grappig en toen was het bedtijd en lagen we voor zevenen in onze slaapzak met de bosgeluiden op de achtergrond. Die waren zo hard dat uiteindelijk maar de oordoppen ingingen.

Volgende dag hebben we vijf uur gelopen wat behoorlijk zwaar was, maar het ging goed en heb eigenlijk nergens last van gehad. Oh ja, nog iets om op ons avonturen lijstje te zetten. Op enig moment ontdekte ik een toch wat raar beestje op mijn hand. De gedachten van een bloedzuiger kwam heel even in me op. Na een paar uur kwam een van de guides naar ons toe met 'look leech'. En het bleek het kleinere broertje van mijn hand beestje te zijn. Brrrr toch wel enge gedachte. Tweede dag had Sam er ook een op zijn been. Ze waren overal. Verder viel het wel mee met de dieren. Nog wel een grote spin gezien, maar dat was het. Ben wel beetje held op sokken, want 's avonds moest ik naar de wc (lees: de bosjes in) en heb Sam toch ff meegevraagd, want tja die kikkers op de markt kunnen ook zomer rondspringen in het bos. Oh mam die beesten kom je overal tegen. Eerst tijdens een stop op onze busreis van Luang Prabang naar hier (Luang Nam Tha); gebakken kikker en niet zo'n kleintje maar grote zus. Getverdemme en niet in stukjes gebakken maar in zijn geheel zodat ze heel mooi in de vitrine konden staan. De rillingen over mijn rug. Toen op de markt voordat we de jungle ingingen. Al springend in een ton, met gelukkig een net eroverheen, de grote jongens en de kleintjes zaten met een achterpoot geklemd tussen dunne takjes vast. Oh  werkelijk bah.

Even terug in de tijd, want we zijn ook nog een paar dagen in Luang Prabang geweest. De busrit daarheen was 's nachts en vreselijk. De wegen zijn hier heel slecht, vaak ook onverhard en er zijn hier veel bergen wat betekende dat we veel bochten namen van links naar rechts en vervolgens vaak moesten remmen omdat de weg slecht was. Dus heb liedje van voor naar achter van links naar rechts kreeg een heel andere betekenis. Thank god voor reistabletten want anders was ik die bus uitgestapt en gaan lopen. Dat heeft ons ook doen besluiten om de volgende keer overdag te reizen. Nog steeds niet heel prettig, want nu was het niet alleen voor voor naar achter, maar zoals Sam ook schreef van hoog naar laag, omdat we achterin de bus zaten.

Luang Prabang. Klein stadje aan de Mekong rivier met mooie gebouwen en niet heel veel te zien in de stad zelf, dus maar eens iets georganiseerds doen. Op zaterdag hebben we een hele dag een kookcursus gevolgd, wat heel erg leuk was. We hebben de recepten ook meegekregen dus kunnen nu thuis ook Laotiaans koken. De volgende dag moesten we vroeg uit de veren om naar een grot te gaan. Nou nou wat een grot, het stelde echt helemaal niks voor en daarvoor hadden we ook in ons bed kunnen blijven liggen, maar de tocht per boot over de Mekong rivier was heel mooi. We hebben zelfs olifanten aan de kant gezien. Die zijn jaren geleden uit de bergen naar beneden afgedaald toen ze daar suikerbieten gingen telen. Bleek toch dat die grijze joekels ontzettende zoete kauwen zijn. Uiteindelijk zijn de bewoners maar gestopt als hint voor de olifanten dat ze weer omhoog konden. Maar daar hadden ze geen trek meer in en nu is het een trekpleister voor toeristen. 's Middags zijn we naar een waterval geweest en het mooie was, is dat we helemaal naar boven konden en een schitterend uitzicht hadden. Het was geen lullig watervalletje. Helaas wemelde het ook daar van de toeristen. Daar kom je gewoon niet onderuit en moet je een beetje doorheen kijken. Al met al hebben we een leuke en mooie tijd gehad in Luang Prabang.

Vandaag hebben we was- en leesdag en gaan we uitvogelen hoe we morgen naar ons volgende land kunnen gaan: Vietnam.

Wat leuk om jullie reacties te lezen. Ik vind het erg leuk om jullie op de hoogte te houden van onze avonturen. Internet is hier niet heel snel dus foto's doen we nog wel een keer. Wel zijn we een klein beetje jaloers op de verhalen over sneeuw en schaatsen. Zal je natuurlijk zien dat er dit jaar een elfstedentocht komt, hmmmm. Je kan niet alles hebben en wij mogen absoluut niet klagen. Het is lastig voor te stellen dat jullie nu in de kou zitten. Ik had het gisteren ook wat koud, maar dat kwam omdat het iets onder de 20 was, gekkenhuis.

liefs

p.s. pap: ik kom terug hoor. Al zal het wel wennen worden aan de snelle levenstijl in Europa. Hier gaat alles zo relaxed.

p.s. Titia fijn te horen dat het goed is. En gewoon wachten tot de bevalling, dan zie je het vanzelf:)

p.s. Debby: ja wc's hier is toch wel bijzondere ervaring. Ze hebben hier ook van die Franse wc's dat je moeten hangen. Blijft toch lastig hoor. In Luang Prabang waren we ook wat gaan eten en toen moesten we bij mensen thuis naar de wc. Aangrenzend aan de keuken, dus ook, maar er stond in de wc iets van een ketel met heet water en eten erin. En daarna moetsen wij nog eten.....dat was toch wel even slikken. Maar het gaat nog steeds goed en we zijn nog steeds niet ziek.