andere wereld

Hallo,

Het is zo leuk om jullie berichtjes te lezen. Het is het eerste wat we altijd bekijken als we ergens internet hebben: of we nog berichtjes van het thuisfront hebben. Oh en dan al die sneeuw waar jullie het over hebben..een witte kerst, wat geweldig. Daar zijn we wel een beetje jaloers op en zal je zien dat er ook nog een elfstedentocht komt..hmmm.

Eergisteren alweer in Quy Nhon aangekomen en het lijkt wel een andere wereld. Geen 'Where you from', 'Where you go", 'Motobike, very cheap', 'You buy', maar mensen die je nakijken en kinderen en tieners die beginnen te giechelen als je hello terug zegt. Vandaag hadden we wel een hoogtepunt want we waren een stukje gaan rijden op de motobike (wordt inmiddels een gewoonte) en waren in een stadje even gestopt om wat te eten en te drinken. We zaten op een bankje en al zwaaiend en hello'end kwamen de kinderen voorbij. Niet veel later stonden er zo'n 15 kinderen om ons heen en gingen de geleerde Engelse zinnen langs, How are you? Where you from? What's your name? etc. Bij elk antwoord dat we gaven begonnen ze te lachen, giechelen en elkaar te stompen (dat laatste begrepen we niet zo goed). Al met al moest het een bijzonder gezicht zijn geweest, want iedereen die langs kwam, moest toch even kijken naar die bleekscheten op dat bankje en die 15 kinderen er naast. Haha heel apart om mee te maken. In ieder geval een stuk prettiger dan dat ze er alles aan doen om iets te verkopen. Het leuke is dat je hier de lokale prijs krijgt (althans dat denken we :) )

Quy Nhon is een schitterend kustplaatsje dat net als de rest van Vietnam under construction is. Overal waar we komen, ook in Laos, zijn mensen bezig met het bouwen van huizen, aanleggen van bruggen en wegen en repareren van wegen (dat ook echt wel nodig is hier met al die kuilen). En overgebleven afval dat dump je gewoon langs de weg. Oh jongens wat een rotzooi vind je hier overal. Er is zoveel mooie groene natuur en dan al dat (voornamelik) plastic, zo zonde. In de steden zie je nog dat ze dat verbranden (niet echt lekker trouwens verbrand plastic) maar daar buiten blijft het liggen. En dat alles maar op de grond gooien..daar wen ik niet aan. Eergisteren gingen we ergens eten en de lege bierblikjes, afgekloven kippenpoten en peuken lagen gewoon op de restaurantvloer. Daar doen we toch mooi niet aan mee. Haha en daarover gesproken, gisteren had ik weer een mooi blogmomentje, komt 'ie. We hadden een supermarkt gevonden..volgens mij nog niet zo lang open of nationale uitverkoop want het was er re te druk. Weer buiten bedachten we het water en bier te zijn vergeten. Sam weer naar binnen en ik voor de supermarkt op de trap gaan zitten. Maar wat een pislucht hing daar. Met m'n hand voor mijn neus, zat ik me af te vragen waar die lucht toch vandaan kwam. Het was een vrij nieuw gebouw en er liepen bewakers rond, dus wildplassende mannen konden het toch niet zijn. Ach misschien dan 's nachts. Maar wat zie ik daar vanuit mijn ooghoek..nee dit keer gaan rat, maar een moeder een dochtertje in een wat bijzondere houding. En wat zie ik nog meer....een straaltje plas. haha dochtertje moest waarschijnlijk plassen, tja wat doe je dan??? Gewoon, naar buiten lopen je dochtertje tussen je benen nemen, hurken en plassen maar. Ik moest gewoon hard op lachen, wat een land en meteen een oorzaak voor de pislucht gevonden.

Morgen gaan we naar het party plaatsje Nha Trang waar we waarschijnlijk lekker gaan strandhangen en misschien nog een keertje duiken. De rit erheen zal wel weer net zo spectaculair worden als naar Quy Nhon. Een verhaal op zich.

We hadden geen idee hoe we naar dit plaatstje moesten komen aangezien de Lonely Planet hier geen  informatie over had en de informatie die we kregen van de receptie was een veel te dure toeristenbus met een te grote commissie voor hen. Het moest anders kunnen, maar hoe. Op internet wat tips gevonden: eerst met de bus terug naar Danang (20 km) en dan daar de bus naar Quy Nhon. Zeven uur de wekker (ja Joyce, het blijft vroeg, maar geloof me andere dagen slapen we lekker uit, als Sam tenminste niet heeeeel vroeg wakker is. Is hij thuis nooit, maar hier?!?!?!) en half acht liepen we naar het busstation, na 1 km lopen zien we het busstation maar geen bussen. Hmm kan nooit goed zijn. Wat bleek helemaal niet het goede busstation. Er zijn er dus twee. Dus 1 km terug (nog even langs het hotel want de rekening klopte toch echt niet. Foutje in de berekening jaja hmm hmm) en nog halve km naar het noorden. Geen busstation, bij navraag hadden we een straatje eerder naar links gemoeten en dan nog 2 km. Oh oh wat is dat reizen toch leuk. Dus maar weer terug en de goede straat in. Mee dat we het goede busstation gespot hadden, kwam er al weer een ventje naar ons toe met de woorden Danang Danang. Dat is eens aardig, daar moeten we net heen. Maar niks is hier aardig, want hij wilde gewoon die bus vol hebben en toeristen laten ze drie keer meer betalen dan de lokalen (dat betekent dat wij ruim 1 euro per persoon betalen, het gaat om het idee :)). En met ons erbij was de bus nog steeds niet (prop)vol dus reden we met 10km per uur verder om maar iedereen kans te geven in de bus te stappen. 1 uur later waren we in DaNang. Toen bus naar Guy Nhon. Hier hebben we geleerd dat je helemaal niet naar de kassa's moet gaan, maar gewoon naar de busjes zelf. En een tip. Bij de meeste lokale bussen staat de prijs op de deur, dit voorkomt te veel betalen. Ook deze bus werd weer volgeladen en we waren blij voorin te zitten, al kwam halverwege de reis bij onze voeten een 24pack bierblikjes te staan, mijn tas en tussen mij en de chauffeur Sam zijn tas. Het werd dus aardig knus en ook erg warm tussen Sam en mij, zeker omdat de zon op ons stond. Ach beter dan achterin. En wat een rit. Ook hier begonnen we rustig om de bus voller dan vol te stouwen. Maar eenmaal vol ging het gas open en rechts of links rijden maakt hier niet uit. Gewoon waar je het minste verkeer voor je hebt (inclusief tegenliggers) of waar de minste kuilen zitten. Na twee uur ging het zweet niet meer in mijn handen staan als we weer eens met 80km per uur een tegenligger tegemoet kwamen (dit gebeurde zowel op de linker als rechterrijweg). Het was een bizarre 5 uur durende rit met wonder boven wonder geen enkel ongeval. En weet je trouwens wat je allemaal op een motorbike kan vervoeren?

• - een tweepersoonsmatras (rechterhand aan het stuur en links het matras vasthouden)
• - 20 dode kippen aan hun voeten hangende
• - 3 halve bananenbomen
• 1,5 meter hoge bonsaiboom
• 30 dunne 1 persoonsmatrassen
• 2 volwassenen en 3 kinderen
• 2 volwassen varkens (in een kooitje)
• 2 halve varkens en 2 volwassenen
• 2 deuren (ok ze waren met z'n tweeen en de deuren waren van kunststof)
• 1 hoge koelkast (serieus waar)

Je kan het zo gek dus niet bedenken.

Dit weer even een korte update. Soms bedenk ik me ook achteraf, oh damn dit had ik nog willen vertellen en dit en dat. Maar dan blijft er nog iets over voor als we weer thuis zijn. Waar we nog niet willen zijn, althans...soms wel maar dan voor een bruine boterham met oude kaas of een beker melk, of een lekkere pasta of gewoon op de bank hangen en thuis koken. Soms ben je er zo klaar mee dat je weer die stad in moet op zoek naar eten. Hier is het zeker lastig, omdat het voornamelijk straattentjes zijn waar geen Engels wordt gesproken. Dan wil je gewoon even de comfort van thuis hebben. Een supermarkt waar je alles kent en geen ranzige vissauslucht hangt en je kan kopen en koken waar je zin in hebt. Het eten in Vietnam vind ik tot nu toe het minste van alle landen. Het kan zijn dat we de verkeerde restaurantjes uitkiezen..ik weet het niet. Tot nu toe zijn we ook nog alleen maar afgevallen en verwachten dat dat niet meer veranderd. Maar papsen en mamsen, we eten genoeg, drinken genoeg (ook water zo nu en dan ;) ) en zijn nog niet ziek geweest. Dat laatste zijn we heel dankbaar voor en hopen dat we dat nog lang volhouden.

Het is weer bijna tijd om op voedseljacht te gaan.

liefs

Janny en Huub: Heel veel sterkte komende tijd.

Ome Jan: Leuk dat je meeleest. Ratten genoeg, slangen alleen nog maar op sterk water gezien en op de menukaart (snake head soup :~)

Josanne: Bedankt voor je lieve berichtjes. En foto's zeggen vaak meer dan woorden, maar die K pc's hier zijn zo traag. Ik probeer vanavond nog wat beeldmateriaal erop te zetten.

Pierre: Mis je! Veel plezier op vakantie en lief zijn voor opa en oma.