nawoord

Hallo,

Lang hebben we gezongen 'we gaan nog niet naar huis', maar dat gaat helaas niet meer. Met tranen in mijn ogen heb ik afscheid genomen (en eigenlijk nog steeds) van deze mooie reis. Sam daarentegen vindt het heerlijk weer thuis te zijn. Hij heeft een super 6 maanden gehad, maar als het tijd is, is het tijd.

De reis naar Jo'burg verliep soepel en goed. Zes uur voor vertrek waren op het vliegveld en hebben de tijd gedood met een spelletje kolonisten van Catan. Eerst naar Dubai, paar uur geslapen, toen naar Amsterdam, bijna niet geslapen. Ik was van mijn verkoudheid af, maar die is in alle vaart weer terug gekomen. Zodra Nederland in beeld kwam op de overzichtskaart in het vliegtuig begonnen mijn ogen wat te wateriger te worden. Bij Sam kwam er een glimlach op zijn gezicht, was een komisch beeld denk ik. Helaas kon mijn moeder vanwege een ongelukje niet naar het vliegveld komen wat ik erg jammer vond. Maar Sam zijn ouders, mijn broertje en Cindy stonden er wel. Al dachten we eerst dat we genept waren, want bij de gate waar we uitkwamen stond een handje vol mensen, maar geen bekende. Dus maar naar de andere overvolle gate gelopen en daar stonden ze. Een zeer warm en liefdevol ontvangst hebben we gehad. Dat was zeer fijn. De tranen vloeiden rijkelijk. Na twee bakjes heerlijke koffie op weg naar huis :(. Gelukkig werd dit vertraagd door de files en een bezoek aan mijn moeder en mijn heerlijke kat. Die me alleen maar aan keek van 'vaag gaat er een belletje rinkelen, maar ik snap echt niet waarom je zo tegen me aan kletst en me steeds wil vastpakken'. hahahahaha Toen, na een Nl. frietje met frikandel speciaal, naar huis. Wat was dat raar en zo gewoon. Nu was het niet meer te ontkennen dat we thuis waren, pfffff was is dit moeilijk zeg. En aan de andere kant heerlijk, want alles weer bij de hand en jongens dat bed....wat een heerlijk bed.

Nu is het normale leven weer begonnen en gaat de impact van de reis een plek krijgen en lijkt het niet meer op een mooie droom. De reis heeft zeker wat gedaan met ons. Al douchend denk ik nu, niet te lang water is spaarzaam. Zelf een tasje meenemen tijdens het winkelen. Open staan voor anderen en denken aan jezelf. Nog zuiniger met je geld omspringen en genieten van alle luxe die we hebben.

Er gaan veel dagen en weken in zes maanden,

Dagen met avonturen en plezier

Dagen met vragen en zorgen

Weken strijken voorbij zonder grote veranderingen,

maar als dan aan het eind wordt teruggedacht aan het begin,

dan is daar een wereld van verschil.

Het is een unieke ervaring geweest die we met beide handen hebben aangepakt en beleefd. Het heeft ons rijker (en armer) gemaakt. Het is een tijd geweest van genieten, van avontuur, spanning, sensatie, ontdekkingen, zorgen, lachen, huilen, duiken en klimmen. Maar het is over, klaar, finito, uit. Die tijd komt nooit meer terug, maar zit voor altijd in onze gedachten en niemand neemt ons dit af.

Bij deze willen we jullie, de trouwe lezers, bedanken voor de lieve berichtjes. We vonden het heerlijk om nieuws van het thuisfront te horen. Thank you en hopelijk tot snel ;)

liefs Sam en Franne